سلام دوستان. نظرتان راجع به این تصویر چیست؟ در این تصویر چه می بینید؟ جنگلی زیباست که در آن جاده ای پیداست. جاده تبدیل به دو مسیر می شود. اگر شما در این طبیعت بکر به فکر گردشگری افتاده باشید و قصد پیمایش این مسیر خاکی را داشته باشید در اینجا چه کار می کنید؟ کدام راه را انتخاب می کنید. آیا سر از تحیر در می آورید؟

پاسخ ما می تواند چند حالت داشته باشد:

• حالت اول این است که شما به این منطقه آشنا هستید و می دانید کدام راه را انتخاب کنید.
• حالت دوم این است که به این مسیر آشنا نیستید اما مقصد مشخصی هم ندارید و هدف شما تنها گردش است.
• حالت سوم: این است که به این منطقه آشنا نبوده اما در کنار این گردشگری و جنگل نوردی، قصدتان رسیدن به یک مکان خاصی  می باشد.

در حالت اول  شخص به راحتی مسیر را طی می کند و احساس مشکل و تحیر در خود مشاهده نمی کند.

در حالت دوم، اگر چه به مسیر آشنا نیست و در بدو امر به نظر می رسد شخص با مشکلی مواجه شده است، اما چون شخص هدف مشخصی ندارد فرقی ندارد که به کجا می رود لذا باز احساس خطر و تحیر و حیرانی نمی کند.

اما در حالت سوم که احتمال گم شدن، وجود دارد و اینکه اگر شخص گم شود دیگر به مقصد نمی رسد و یا خیلی دیر می رسد، شخص را در ابتدای این مسیر متحیر و حیران می کند.

اینجاست که اگر کسی نباشد تا او را راهنمایی کند و مسیر درست را به او نشان دهد، واقعا متحیر مانده و نمی داند کدام مسیر را انتخاب کند. کلافه می شود و در نهایت با دو دلی یکی را انتخاب می کند و می رود. اما یقین ندارد به مقصد برسد.

چنین حالتی هم در مسیر آخرت ما وجود دارد... این دنیا مزرعت آخرت است. برای آخرت کار و تلاش می کنیم. اما گاهی به تحیر می رسیم. بایدکسی باشد راهنما باشد تا به مقصد برسیم. اینجا وضعیت فرق دارد اگر به مقصد نرسیم شاید عذاب ابدی در راه باشد. لذا به حکم عقل وجود راهنما و رفع تحیر برای بشر ضروری است. اگر راهنمایی وجود نداشته باشد تا راهنمایی کند، بشر می تواند عذر آورد. اما اگر راهنما وجود داشته باشد و شخص به راهنمایی او گوش فرا دهد حتما مسیر را به درستی انتخاب می کند.

اگر دین نداشت تحیر داشت و الان که تحیر دارد یعنی دین ندارد.

عجب!!!

دین ندارد!

دین که دارد. خودش مدعی است. خودش می گوید دین من اسلام است. دین من دین مسیح است، دین من دین عیسی است. اما با این وجود تحیر دارد؟

تحیر یا به خاطر این است که دین ندارد و یا به راهنمایی دین گوش فرار نداده است. اگر کل زندگی انسان بر مدار دیانت باشد او دیگر مبتلا به تحیر نخواهد شد. البته لازم به تذکر است: دین باید راه را نشان دهد. و نشانگر و هدایت گر باشد. لذا برخی از ادیان مادی که توسط بشر تولید شده اند و یا ادیان تحریف شده، اصلا جنبه هدایتگری ندارند. زیرا کاملا نمی توانند مسیر را به ما نشان دهند لذا باز در برخی موارد با تحیر و دوراهی مواجه می شویم.

پس باید اولا دین هدایتگری انتخاب کنیم.

و در گام بعد، قدم ها و حرکات خود را بر اساس ارهنمایی های آن تنظیم کنیم.

با این کار نه تنها سر از انحراف در نمی اوریم بلکه به مسیر هدایت هم رهنمون می شویم.